حدود پنج هزار سال قبل از میلاد ،در صحرای سینا و ۱۰۰۰ سال بعد در آمریکای مرکزی و چین ، فیروزه استخراج گردید و در جواهرات و اشیا مختلف مورد استفاده قرار گرفت.
از نظر شیمیایی ، فیروزه یک فسفات هیدراته مس ، آلومینیوم با ساختار متراکم کریپو کریستالی میباشد. عموما فیروزه به صورت ذخایر مات کلوخهای یا رگههایی در سنگ میزبان یا به صورت پوسته کم عمق بر روی سطح سنگ یافت می گردد.
رنگ فیروزه بسته به مقدار مس (ایجادکننده رنگ آبی)، کروم یا وانادیوم (ایجادکننده رنگ سبز) و آهن (ایجادکننده رنگ زرد) موجود در سنگ، در دامنه ای از آبی کم رنگ تا آبی متمایل به سبز تا سبز متمایل به زرد ( فیروزه زرد) قرار میگیرد. نوع کمیابی از آن به رنگ بنفش میباشد که حاوی ناخالصی استرانسیوم است. اغلب سنگ های خام فیروزه، تکهها یا رگههایی از سنگ میزبانی دارند که در آن شکل گرفته اند، مانند کلسدونی یا اوپال یا کائولینیت سفید.